Week 6

De week begint met een dagje canyoning. Voor de onwetende mens: met canyoning volg je (meestal) een rivier en door middel van trekking, klimmen, zwemmen, glijden, abseilen en springen baan je je een weg naar beneden. De trekking in het begin was zeer amusant aangezien het flink had geregend en de hele weg modderig, en dus glad was. De een na de ander ging neer - de een wat vaker dan de andere - maar ik met m'n schoenen zonder enig profiel hield me goed staande. Vervolgens deden we een laffe abseil, wat meer een inkomertje was voor het echte werk. Om daarna van een klein watervalletje af te glijden. Eerst alleen, vervolgens ik met Petra en als klap op de vuurpijl met zn 5en. Timo had minder geluk de 2e keer. Ondanks het feit dat er nog maar 2 mannen en 4 vrouwen stonden moest Timo met de andere man, James, standje 69 (wat Timo natuurlijk weer niet begreep) naar beneden. Deze combo werd later de dag nog eens dunnetjes overgedaan toen Petra en Timo naar beneden wilden springen maar Timo moest wachten om samen met James te springen. Ik was ondertussen iets dapperder en sprong van de hoogste plek. Deze was an sich niet heel hoog, maar het probleem voor de 3 voorgenoemden was dat je een aanloop moest nemen en een metertje of 2 naar voren moest springen om netjes in het water te belanden. Enfin, dolle pret want we hebben ook nog van 2 mooie watervallen mogen abseilen en lekker wat stukjes mogen dobberen. Filmpjes kunnen we helaas niet delen aangezien onze Zwitserse vriendinnen hun GoPro verloren bij de laatste waterval, de Washing Machine. Eenmaal thuis gingen we nog even een Egg Coffee drinken, dineren met het hostel, jenga spelen en uiteindelijk nog een drankje doen bij een hostel om de hoek. De volgende dag vertrokken we weer richting de volgende stop: Mui Ne of eigenlijk Thien Hoa, een 'dorpje' (zeg maar gerust straat) in de buurt van Mui Ne. Na ruim een uur rondgeslenterd te hebben op zoek naar een geschikt hostel kwamen we uit bij de buren van het door Backpackers geroemde Mui Ne Backpackers Village. Hierdoor hadden we de prijs van een slecht hostel, met een prima 4 persoonskamer terwijl we met 2 minuten lopen bij de gezelligheid van het Village hostel waren, inclusief zwembad waar we die middag van genoten hebben. In eerste instantie wilden we natuurlijk aan zee liggen, maar het water was erg hoog en we konden geen goede plek vinden waar we wel op het strand konden liggen. Die avond gingen we naar een verscholen restaurantje waar Timo en ik een sea food basket bestelden... Geniaal! Garnalen, schelpen, vis, van alles lag erop en dat voor nog geen tientje. De dag erna zijn we er weer gaan eten en heb we lopen stoeien met een krab, die vers gehaald werd toen ze onze bestelling hadden opgenomen. Petra, niet van schelpdieren houdend, had een barracuda besteld, ook geen alledaags hapje. Eerder die dag waren we overigens nog bij een vissersdorpje geweest, als onderdeel van de zandduinen trip. In die trip gingen we o.a. nog naar witte en rode zandduinen. En die waren niet net als in Nederland, vooral bij de witte duinen waande je je in de Sahara. Deze avond gingen we niet uit, in tegenstelling tot de vorige dag waar we voor het eerst in onze reis in een heuse club waren beland omdat de volgende dag de bus weer vroeg klaar stond om ons naar de grootste stad van Vietnam te brengen: Ho Chi Minh City. We verwachtten een verschrikkelijke stad, zoals we Hanoi ervaren hadden en ook jaren terug de Indiase metropolen, maar het viel alleszins mee! De trottoirs waren breed, het was er relatief schoon en zelfs een paar stukjes groen. Bezienswaardigheid nummer 1 voor ons was het War remnants museum over de Vietnam oorlog dat uit de boeken doet wat voor schade (vooral) Amerika heeft aangericht met de oorlog. Echter was het puur eenzijdig: Amerika deed alles fout wat men fout kon doen, en de andere kant van het verhaal werd verzwegen waardoor je geen totaalbeeld kon vormen. Indrukwekkend en informatief was het echter wel. Na een rondje door de stad te hebben gewandeld waren wel klaar voor onze 2 'gratis' biertjes (die in principe natuurlijk in de boekingsprijs zitten) tussen 7 en 8. Vervolgens gingen we met 2 anderen wat te eten scoren en wat biertjes doen. De volgende ochtend werden we alweer vroeg verwacht om de Mekong delta tour te beginnen. Met een hele hoop Japanners, een handvol andere Aziaten en 2 andere westerlingen vertrokken we naar de delta. De activiteiten waren zeker interessant, zo hebben we gezien hoe rijstpapier gemaakt werd en wat ze allemaal met kokosnoten konden (een hele hoop souvenirs, maar ook een mannetje die chopsticks aan t slijpen was en vrouwtjes die bezig waren kokosnootsnoepjes de maken). Ook hebben we lokale muziek mogen aanhoren en een slang om ons nek gekregen, maar uiteindelijk was bij elk onderdeel het doel duidelijk: zo veel mogelijk van die zooi verkopen. Maar we hebben ons vermaakt en de omgeving was ook zeker de moeite waard. In de bus werd het nog redelijk awkward door 2 Taiwanesen die enorm van mij onder de indruk waren inclusief complimentjes en een foto voor op hun Facebook. Die avond organiseerde het hostel een pub quiz die helaas niet op ons lijf geschreven was en we helaas buiten de top 3 zijn geëindigd, ondanks het feit dat er maar een stuk of 6 groepjes meededen. De volgende dag was het alweer tijd om Vietnam te verlaten. Ons voornemen om het visum vol te benutten (met als gevolg Cambodja snel te moeten doen) is uiteindelijk geworden tot 3 weken Vietnam, waardoor we meer tijd in Cambodja hebben. Mede door de goede verhalen over Cambodja, maar ook omdat we de in de meeste steden niet het idee hadden dat een extra dag veel toegevoegde waarde zou hebben. Los van het feit dat we dan wat meer rustige dagen zouden hebben. Eenmaal in Phnom Penh liepen we in een kwartiertje naar ons hostel (met zwembad :D) om na het inchecken wat te gaan lunchen voor we naar het Genocide museum zouden gaan. We besloten om in het hostel zelf te lunchen om wat tijd te besparen want het museum ging al over 2 uurtjes dicht. Helaas was de bestelling niet helemaal goed doorgekomen waardoor Petra in dr eentje een caesar salad wrap aan t verorberen was, en Timo en ik hongerig ons Angkor biertje naar binnen slurpten. Uiteindelijk waren we rond 4 uur bij het museum, maar uiteindelijk bleken we ook na 5en niet naar buiten gegooid te worden. Het genocide museum was gesitueerd in een oud schoolgebouw, dat onder het Khmer Rouge regime was omgebouwd naar de beruchte S-21 gevangenis. Een indrukwekkend ervaring die de ruim 3 jaar durende dictatuur in beeld bracht waar we in Nederland (naar mijn idee) maar weinig van op de hoogte zijn. De volgende dag was deel twee aan de beurt: de killing fields, zo'n 15 kilometer buiten de stad, waar meer dan 20.000 Cambodianen zijn geëxecuteerd. Dit is bekendste van de meer dan 200 executieplaatsen waar Pol Pot in zo'n korte tijd een kwart van de bevolking, van alle leeftijden, heeft uitgeroeid. Na deze gruwelijke plek te hebben bezocht pakten we de bus naar Kampot om onze reis te continueren. Op een klein oponthoud door een oververhitte motor na ging de reis vlekkeloos en na wat gegeten te hebben in t dorpje gingen we richting ons hostel Samon's Village waar we onze eigen hut hadden met kokosnootdouche erop en eraan. Het regent momenteel wel een beetje, dus hopelijk is het allemaal waterdicht!

Donderdag 12/11: canyoning
Vrijdag 13/11: bus dalat - Mui Ne
Zaterdag 14/11: zandduinen tour
Zondag 15/11: bus Mui Ne - HCMC + war remnants museum
Maandag 16/11: Mekong Delta tour + pub quiz
Dinsdag 17/11: bus HCMC - Phnom Penh (Cambodja) + Genocide museum
Woensdag 18/11: killing fields + bus Phnom Penh - Kampot