Day 7

Dag 7
Het bedrijfsbezoek van Chennai stond vandaag op het programma bij een bedrijf dat waterzuivering regelt: HECS. Echter was de communicatie niet soepel en werd er besloten hier een vrije dag van te maken. Dikke prima. De avond van tevoren was er al een hoop gediscussieer over hoe we deze zouden invullen. Uiteindelijk zijn 10 man met riksha’s gaan sjeezen door de stad, zes man wilden gaan zwemmen bij het hotel van gisteren, drie man wilden naar een dorpje ver buiten Chennai die op de UNESCO werelderfgoedlijst staat maar die konden geen taxi regelen en Toon bleef thuis. Ik zat bij de eerste groep en dus hebben we een rondje door de stad gemaakt. Allereerst bij een tempel langs geweest waar je natuurlijk je schoentjes uit moest doen. Aangezien ik slippers aan had betekende dat dus op m’n blote voeten over de hete stenen. Overal waren ze wel aan het bidden en ceremonies aan het houden dus het was wel weer een hele ervaring. Hierna gingen we door naar een oud fort van st. George. Hier was ook een museum bij die voor Indiërs 5 Rp maar voor ons 100 Rp was. Helaas geen speciale studenten korting die Eva en ik in Parijs overal kregen. Het museum stelde eigenlijk niks voor, maar zo pik je toch weer wat cultuur mee op een dag. Het was inmiddels alweer rond 1 uur dus begonnen de maagjes wat te knorren omdat we allemaal niet zo uitgebreid hadden ontbeten. Langs de Marina Beach gingen we naar een klein tentje waar we wat eten konden kopen. Maar nu komt het, op een rustig stukje mocht ik even in de rikshaw rijden, en dat terwijl ik nog nooit in een normale auto of scooter had gereden. Niet verrassend liet ik ‘m dan ook wel twee keer uitvallen bij het opstarten, maar ach, het was leuk. Bij het shopje bestelde ik een Crispy Roll die me eigenlijk wel beviel dus kocht ik er nog maar eentje… Hiernaast was st. Thomas Church. Niet zo heel speciaal, want als je echt kerken wilt bezichtigen ben je in Europa aan een beter adres. Helaas zijn de tempels ‘s middags dicht dus gingen we even langs twee shopjes om de taxichauffeurs aan wat geld te helpen, zodat we minder tip hoefden te geven. Tim en Arie kochten tóch een sjaaltje voor hun moeder en vriendin dus die hebben hun souvenir al in binnen. Hierna had ik nog wel zin in een tempeltje maar een kerk zag ik niet zitten. Ik wilde eigenlijk al na één shop naar de tempel maar de tweede shop toch maar langsgegaan. Daarna werd het opeens toch eerst de kerk omdat die op de route lag, en toen hadden Noor en ik er wel genoeg van dus zijn we maar naar huis gegaan. 1000 roepies later hadden we toch een leuke middag gehad. Na lekker gedoucht te hebben ben ik achter de laptop gekropen waar ik de verslagjes van de afgelopen dagen heb overgetypt en die van vandaag alvast geschreven. Straks gaan we nog even naar een restaurant uit het programmaboekje: Sparky's - Never Trust A Skinny Chef. Daarna zal het vroeg op bed zijn, want om kwart over 4 moeten we klaar staan voor de bus richting het treinstation voor een tripje richting Bangalore.
Nu ik dit laatste stukje teruglees de volgende dag zie ik toch dat er wat foutjes in zijn gekropen. De planning is namelijk niet helemaal verlopen zoals verwacht. Joost had een taxi geregeld voor 19 man voor iets meer dan 2000 Rp, dus dat was prima. Na een uur wachten kwam er eindelijk het ‘goede’ nieuws dat er taxi’s voor ons waren. Daar paste echter niet iedereen in dus moest er één auto 2x rijden. Het nieuwe kostenplaatje kwam hierdoor op 4000 Rp en na lang zeuren en boos worden 3500. Dit vonden wij echter belachelijk aangezien we tijdig de juiste gegevens hadden doorgegeven. Al m’n verwoede pogingen om duidelijk te maken dat er geen fout bij ons zit, en wij dus niet extra willen betalen na al zo lang gewacht te hebben waren zinloos. Er moest snel geschakeld worden en uiteindelijk zijn we toch weer naar het Hyatt gegaan, met uitzondering van Feng en Benedikt. Ditmaal gingen we bij de Italiaan zitten waar Max een mooie deal had gemaakt: Voor 600 Rp (wat in principe ons budget is) kregen we een aantal extra large pizza’s en pasta met kip zodat iedereen er gewoon wat van kon pakken. Er was een beetje ontevredenheid over het gediscussieer over bepaalde opties die mogelijk waren en dat het wachten hierdoor soms lang duurt. Ook kwamen er signalen dat men dacht zelf te mogen kiezen en er nu opeens deze oplossing was bedacht waardoor je eigenlijk niet je eigen pizza kon bestellen. Opnieuw was er iemand jarig, namelijk Luuk… Dit keer moesten we echter 1000 Rp aftikken voor een chocoladetaart, terwijl dit gister uiteraard gratis was omdat we het onbeperkte buffet hadden. Daar had Max geen moeite mee dus hadden we allemaal een lekker toetje. Op de terugweg dit maal normaal met de rickshaws gegaan, toen er opeens een chauffeur helemaal wild werd dat hij geen klanten kreeg. Mijn chauffeur lag de hele rit dubbel en maakte mooie grappen met de rickshaw van o.a. Teun, dus gezellig de hele rit naast elkaar gereden. Eenmaal terug was het snel even tas inpakken uiteindelijk pas tegen 1 uur gaan slapen dus #wekkerin2.5.