Day 1
Door: Paul Brouwers
Blijf op de hoogte en volg Paul
07 Juli 2013 | India, Bombay
Dag 1
Na een kort nachtje in m’n kamer ging 4:20 m’n wekker. Samen met Eva opgestaan en na wat douchen, eten en m’n tas opnieuw inrichten was het al gauw 5:00. Samen met Eva, Timo, een hiketas, rugtas en een Accenturetas vol met IRP blousjes richting het station lopen waar de bus zou komen. Uiteraard kom je op zondagochtend wat volk tegen (geen kerkgangers, maar twee stoere jongens met ontbloot bovenlijf en voor ieder een giechelende dame erbij). Wat volgde was een voorspoedige reis met een ietwat nerveus eerste toespraakje als voorzitter c.q. dagleider in de bus. Eenmaal op Schiphol was het wachten op het inchecken, maar ook op Max en Benedikt die beiden op eigen vervoer nog moesten komen. Noor stond al wel te wachten bij de Starbuks. Nog even heb ik getwijfeld om een flightbag te kopen, maar €30 was mij toch iets te veel van het goede. In tegenstelling tot vele anderen liet ik ‘m echter ook niet insealen, maar vond ik tie wripjes net zo handig. Een – naar mijn idee – verstandige zet want ‘spoiler-alert’ eenmaal aangekomen in Mumbai was bij een aantal het plastic kapot. Enige probleem was het losmaken van de tie wrips. Maar daar kom ik later op terug. Na het dropen van de bagage (volgens de weegschaal iets meer dan 11 kg, maar de high-tech-bagage-inneem-apparatuur vond 12.6) gingen we door naar de duty-free area. Echter was het al 9 uur geweest en konden we officieel tot 1 uur van tevoren inchecken: 9:25 dus. Veel shoppen/eten/e.d. was er dus niet bij. Na een kort kruisverhoor door een douaneambtenaar mochtik m’n handbagage laten scannen en kon ik voor het eerst in m’n leven in een peppy zelf-scan staan. 3 Seconden handjes omhoog en klaar is kees. Zulk mooi apparatuur wil ik natuurlijk astleggen op de gevoelige plaat van m’n nieuwste aanwinst (en tegelijk m’n eerste camera ooit): De Sony Cybershot. Een norse man gaf echter op minder vriendleijke wijze aan dit niet op prijs te stellen. Misschien was hij bang dat hij er niet goed op stond, maar de foto moest per direct het virtuele prullenbakje in. Voor een foto van Noor in zo’n apparaat zul je dus je fantasie moeten gebruiken. Na een kort belletje met een slaperige Eva gingen we ons klaarmaken voor een 8.5 uur durende vlucht. Ik had een mooi plekje aan ’t raam en Jorin als buurman. Niks te klagen dus. De beenruimte was echter niet veel meer dan met de gemiddelde budget airline, maar de stoelen zaten wel lekker. Na wat frisjes, biertjes, water en tweemaal eten (Een Indische lunch en een vegetarische wrap als avondeten) kwamen we aan in Mumbai. En gelijk was daar onze eerste kennismaking met Resource Scarcity; de stroom viel half uit waardoor er even een pauze zat in de bagagebelt. Max moest nog even zo’n 40.000 Rp exhangen en ook andere deelnemers gingen geld inwisselen. Hierna gingen we naar buiten waar je gelijk het klimaat ervaart: nat en warm. Op naar de vooraf geregelde bus, uiteraard met airco, of nou ja: ventilators, richting het hotel. Na een zeer kort ritje langs het ‘beachy beach’ kwamen we bij hotel Emerald. Met een bijna dringende vriendelijkheid werden we ontvangen en ging iedereen zijn/haar spullen droppen. Ik lag bij Tim de Jonge en Daniel op de kamer, maar helaas moest één iemand op de slaapbank. Maar eerste de tie-wrips, die moesten er af. Daniel had een medkit, maar niet degene met de schaar, dus ik op naar Feng die de andere had. Deze zat echter in z’n tas, gesloten met – u raadt het al – tie-wrips. Uiteraard roep je dan hulp in van een Indiër die met een verroest mes die dingen kapot snijdt. Na een kort vergaderingetje met de hoofdcommissie en de twee dagleiders besloten we ons bestelde bier (650 ml Kingfisher) in de lobby verder te drinken aangezien de bar dicht was. Hier werder we echter weggestuur want anders konden de popo’s wel eens boos woren. In de – veel ruimere dan onze – kamer van Stefan, Tim van Didden en Jorin gingen we met een mannetje of 10 ons pilske verder nuttigen. Na wat geklets was het toch echt bedtijd en gingen we terug naar 309. En, zoals het een voorzitter betaamd, lig ik nu op de slaapbank dit te schrijven om inmiddels 4 uur #wekkerin5.5
Na een kort nachtje in m’n kamer ging 4:20 m’n wekker. Samen met Eva opgestaan en na wat douchen, eten en m’n tas opnieuw inrichten was het al gauw 5:00. Samen met Eva, Timo, een hiketas, rugtas en een Accenturetas vol met IRP blousjes richting het station lopen waar de bus zou komen. Uiteraard kom je op zondagochtend wat volk tegen (geen kerkgangers, maar twee stoere jongens met ontbloot bovenlijf en voor ieder een giechelende dame erbij). Wat volgde was een voorspoedige reis met een ietwat nerveus eerste toespraakje als voorzitter c.q. dagleider in de bus. Eenmaal op Schiphol was het wachten op het inchecken, maar ook op Max en Benedikt die beiden op eigen vervoer nog moesten komen. Noor stond al wel te wachten bij de Starbuks. Nog even heb ik getwijfeld om een flightbag te kopen, maar €30 was mij toch iets te veel van het goede. In tegenstelling tot vele anderen liet ik ‘m echter ook niet insealen, maar vond ik tie wripjes net zo handig. Een – naar mijn idee – verstandige zet want ‘spoiler-alert’ eenmaal aangekomen in Mumbai was bij een aantal het plastic kapot. Enige probleem was het losmaken van de tie wrips. Maar daar kom ik later op terug. Na het dropen van de bagage (volgens de weegschaal iets meer dan 11 kg, maar de high-tech-bagage-inneem-apparatuur vond 12.6) gingen we door naar de duty-free area. Echter was het al 9 uur geweest en konden we officieel tot 1 uur van tevoren inchecken: 9:25 dus. Veel shoppen/eten/e.d. was er dus niet bij. Na een kort kruisverhoor door een douaneambtenaar mochtik m’n handbagage laten scannen en kon ik voor het eerst in m’n leven in een peppy zelf-scan staan. 3 Seconden handjes omhoog en klaar is kees. Zulk mooi apparatuur wil ik natuurlijk astleggen op de gevoelige plaat van m’n nieuwste aanwinst (en tegelijk m’n eerste camera ooit): De Sony Cybershot. Een norse man gaf echter op minder vriendleijke wijze aan dit niet op prijs te stellen. Misschien was hij bang dat hij er niet goed op stond, maar de foto moest per direct het virtuele prullenbakje in. Voor een foto van Noor in zo’n apparaat zul je dus je fantasie moeten gebruiken. Na een kort belletje met een slaperige Eva gingen we ons klaarmaken voor een 8.5 uur durende vlucht. Ik had een mooi plekje aan ’t raam en Jorin als buurman. Niks te klagen dus. De beenruimte was echter niet veel meer dan met de gemiddelde budget airline, maar de stoelen zaten wel lekker. Na wat frisjes, biertjes, water en tweemaal eten (Een Indische lunch en een vegetarische wrap als avondeten) kwamen we aan in Mumbai. En gelijk was daar onze eerste kennismaking met Resource Scarcity; de stroom viel half uit waardoor er even een pauze zat in de bagagebelt. Max moest nog even zo’n 40.000 Rp exhangen en ook andere deelnemers gingen geld inwisselen. Hierna gingen we naar buiten waar je gelijk het klimaat ervaart: nat en warm. Op naar de vooraf geregelde bus, uiteraard met airco, of nou ja: ventilators, richting het hotel. Na een zeer kort ritje langs het ‘beachy beach’ kwamen we bij hotel Emerald. Met een bijna dringende vriendelijkheid werden we ontvangen en ging iedereen zijn/haar spullen droppen. Ik lag bij Tim de Jonge en Daniel op de kamer, maar helaas moest één iemand op de slaapbank. Maar eerste de tie-wrips, die moesten er af. Daniel had een medkit, maar niet degene met de schaar, dus ik op naar Feng die de andere had. Deze zat echter in z’n tas, gesloten met – u raadt het al – tie-wrips. Uiteraard roep je dan hulp in van een Indiër die met een verroest mes die dingen kapot snijdt. Na een kort vergaderingetje met de hoofdcommissie en de twee dagleiders besloten we ons bestelde bier (650 ml Kingfisher) in de lobby verder te drinken aangezien de bar dicht was. Hier werder we echter weggestuur want anders konden de popo’s wel eens boos woren. In de – veel ruimere dan onze – kamer van Stefan, Tim van Didden en Jorin gingen we met een mannetje of 10 ons pilske verder nuttigen. Na wat geklets was het toch echt bedtijd en gingen we terug naar 309. En, zoals het een voorzitter betaamd, lig ik nu op de slaapbank dit te schrijven om inmiddels 4 uur #wekkerin5.5
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
